Stylotwórcze środki artystycznej ekspresji

Styl fikcji ma swoją specyfikę. Służy emocjonalnemu i estetycznemu polu osobowości. Główne właściwości stylu artystycznego to:

a) estetyczny;

b) wpływ na emocje: za pomocą obrazów artystycznych odczuwalne są uczucia i myśli czytelnika;

c) komunikatywna: umiejętność wywołania reakcji w umyśle czytelnika, poprzez którą myśli przenoszone są z jednej osoby na drugą.

Elementy stylistyczne w literaturzedzieła często wyrażają środki artystycznej ekspresji. Jest ich wiele i są różnorodni. Często służą one poprawie wyrazistości i obrazowości tekstu.

Środki artystycznej ekspresji są podzielone na środki leksykalne lub ogólne, na ścieżki i konstrukcje syntaktyczne lub figury mowy.

Środki leksykalne lub ogólne obejmują: antonimy, synonimy, homonimy, paronimy. Niemożliwe jest odróżnienie jednego stylu fikcji od drugiego bez takich elementów leksykalnych, jak dialektyzmy, żargon, fachowość, terminy. Aktywnie zaangażowane w tworzenie stylów są także neologizmy i archaizmy, zapożyczenia i jednostki frazeologiczne, książkowe, słownictwo wspólne i ekspresyjne oraz emocjonalne.

Ścieżki to słowa i konstrukcje leksykalneosiągnąć efekt artystyczny i stworzyć obraz używany w sensie graficznym. Mechanizm wpływu tropów opiera się na korelacji dwóch pojęć o różnych planach semantycznych. Dwie wartości zyskują nową implementację, na przykład dosłowne znaczenie jest porównywane z alegorią, sytuacją, odnosząc się tylko do tej sytuacji. Obraz powstaje poprzez przesuwanie w znaczeniu tego słowa - od języka ogólnego (bezpośredniego) do przenośnej, symbolicznej wartości, co pozwala zwiększyć znaczenie, wzmocnić ekspresyjność i reprezentatywność tekstu.

Innymi słowy, szlaki są środkami artystycznymiekspresja, zdolna do poprawy wizualnych właściwości obrazu. Pozwalają one wyraźnie przekazać widzialność, przedstawiając obiekt lub zjawisko, a tym samym wpływając na uczucia, powodując emocje. W tym samym czasie pojawia się pytanie: czy wszystkie słowa mogą być ścieżkami? Wszelkie słowa posiadające takie cechy jak: obrazowość, dwuznaczność lub dwuwymiarowość i ekspresyjność mogą pełnić rolę ścieżek.

Ile trofeów powinno być w sztucetekst? Uważa się, że tekst artystyczny, w którym nie ma śladów (nazywany jest autologicznym) jest przeciwny tekstowi, który jest z nich nasycony (meta logiczny).

Trasy obejmują porównania, metafory i metonimię, a także personifikacje, synonimy, parafrazy, epitety, hiperboli i oksymorony. Autorzy wykorzystują także groteskę, patos, ironię, paradoks i litoto.

Postacie syntaktyczne są używane przez autorów, gdychcą podkreślić, podkreślić, przeciwstawić lub wzmocnić wrażenie. Obejmują one: antytezę, gradację, powtarzanie, okres, anaforę, epiforę i hipoforę, a także konstrukcje retoryczne: wykrzyknik, pytanie i apel. Ponadto środki wyrazu artystycznego obejmują alegorię i parcelację, polysindeton i asindeton, elipsę i ciszę, groteskę i patos.

Jeśli chodzi o cechy stylu artystycznegostyl, a więc figuratywne ujęcie rzeczywistości, artystyczna specyfika intencji autora, wyrażona poprzez system obrazów, ekspresywność, emocjonalność i uznanie. Wymagane są także charakterystyka pisma i mowy poszczególnych autorów.

Należy zwrócić uwagę na fakt, że temat dzieła sztuki dyktuje i ogranicza użycie środków językowych, podporządkowując ich wybór idei autora i włączając je do systemu obrazów.

</ p>>