"93 rok", Hugo: podsumowanie, główne postacie, analiza. Powieść "Dziewięćdziesiąt trzeci rok"

Po publikacji słynnej powieści "Les Miserables"w 1862 r. Victor Hugo wymyślił pismo innej, nie mniej wielkiej pracy. Ta książka powstała na długie dziesięć lat. Rzeczywiste pytania z jego czasów poruszały powieść "93 lata" Hugo. Podsumowanie ostatniego dzieła wielkiego francuskiego pisarza przedstawiono w tym artykule.

Historia stworzenia

Co Hugo powiedział w 93. powieści?Podsumowanie pracy przedstawiono poniżej. Zanim jednak przejdziemy do tego, trzeba powiedzieć kilka słów o historii pisania powieści. Oparty był na ważnych wydarzeniach historycznych z 1793 roku. Zostały one jednak przedstawione pod wyobrażeniem autora o tym, co działo się we Francji w drugiej połowie XIX wieku, a mianowicie Wojnie Francusko-Pruskiej i Komunie Paryskiej. Tak więc w dziele artystycznym "Dziewięćdziesiąt trzecia roku" Victor Hugo wyraził swoje poglądy częściowo na temat sytuacji politycznej, jaka panowała w jego ojczyźnie w latach 1870-1871.

Co wydarzyło się w okresie, gdy pisarzskończył ostatnią powieść historyczną? Po zawarciu traktatu pokojowego z Prusami rozpoczęły się niepokoje, które doprowadziły do ​​rewolucji i doprowadziły do ​​powstania samorządu. Trwało to siedemdziesiąt dwa dni. Jak już wspomniano, pomysł powieści "Dziewięćdziesiąt trzeci rok" znalazł się na czele pisarza dziesięć lat przed powyższymi wydarzeniami. Być może z powodu trudnej sytuacji w kraju tworzenie następnego stworzenia było opóźnione przez długi czas. Idea powieści, która początkowo nie miała wyraźnych zarysów, powstała ostatecznie po wstrząsach społecznych i politycznych lat 1870-1872.

Arcydzieło prozy historycznej

Jeśli chodzi o taką kategorię jak książki oWielka rewolucja francuska przede wszystkim wspomina nie tylko dzieło patriarchy francuskiego romantyzmu. O tych wydarzeniach napisał kiedyś Aleksander Dumas. Wielu zagranicznych i rosyjskich badaczy poświęcało im swoje prace. Jednak ogromną wartością historyczną i literacką jest książka "93 rok" autorstwa Hugo. Podsumowaniem tej pracy jest oczywiście nie tylko wyliczenie ważnych wydarzeń politycznych, które posłużyły jako materiał do stworzenia fabuły. To także skrócona opowieść o losach głównych bohaterów. Gdzie zatem zaczyna się powieść "93 rok" Hugo?

Streszczenie: Las Sodreis

Powieść ma miejsce pod koniec maja 1793 roku.Batalion paryski, prowadzący rekonesans w lesie Soudreysk, był przygotowany na wszelkie niespodzianki. Wszakże te miejsca zyskały tragiczną chwałę. Autor nazwał Las Sodrejski najokropniejszym miejscem na świecie. Właśnie tutaj, sześć miesięcy przed wydarzeniami opisanymi w powieści "Dziewięćdziesiąt trzy lata", doszło do pierwszej okrucieństwa wojny domowej. Pewnego razu w lesie Sodrei zorganizowano pokojowe polowanie na ptaki. W związku z wydarzeniami politycznymi w Paryżu wszystko się zmieniło. Powieść "Dziewięćdziesiąt trzecia roku" przedstawia czas, kiedy w tych malowniczych miejscach odbyło się okrutne polowanie na ludzi.

Żołnierze i towarzyszący im Markitanka usłyszelipodejrzany szelest w krzakach. Byli już gotowi do strzału. Okazało się jednak, że w krzakach kryje się kobieta pochodzenia chłopskiego i jej troje małych dzieci. Zgodnie z prawem wojennym niefortunna osoba została przesłuchana. Konieczne było ustalenie, jakiego rodzaju przekonania polityczne posiada jedna matka. Nie wszystkie pytania mogły być wyraźnie odebrane przez nieznajomego. Żołnierze dowiedzieli się, że mąż Michel Fleschar - i to imię kobiety - został zabity. A kabina, w której mieszkali, spłonęła. W rezultacie chłopka była w rozpaczy. Od tego czasu spaceruje po lesie, tam, gdzie patrzą jej oczy, nie zdając sobie sprawy, jak wielkie jest niebezpieczeństwo, jakie naraża samą siebie i swoje dzieci.

Usłyszawszy smutną historię wieśniaczki, sierżant batalionu o imieniu Raduba zaproponował przyjęcie Ren-Jean, Gro-Alaina i Georgette.

Corvette "Claymore"

Napisanie powieści poprzedziło pogłębione studiumautor historii kontrrewolucyjnego ruchu Shuans. Autor studiował wiele dzieł historycznych. Wydarzenia, które miały miejsce w Paryżu w czasie, gdy tworzył dzieło historyczne, wpłynęły na fabułę i wizerunki głównych bohaterów.

W powieści, stosunek Hugo doruch rewolucyjny. Pisarz autentycznie sympatyzował z pokonanymi komunardami, ale jednocześnie był krytyczny wobec ich metod walki. Ta sprzeczna postawa wobec ruchu rewolucyjnego ukształtowała stosunek do wydarzeń odzwierciedlonych w powieści "Dziewięćdziesiąt trzeci rok". Bohaterowie Hugo są ludźmi czynu. Są jednak zaangażowani w ideały i poświęcają swoje życie dla wysokiego celu. Czasami cena takich ofiar jest zbyt wysoka.

1 czerwca fregata płynie z wybrzeża Anglii,przebrany za statek handlowy. W rzeczywistości na "Claymore" jest bardzo ważny pasażer. Autor opisuje to następująco: "wysoki stary człowiek, ubrany w chłopską szatę, ale posiadający pozycję księcia". Fregata umiera w bitwie z francuską eskadrą. Winny wszystkim strzelcom, którzy na rozkaz mężczyzny ubranego w proste chłopskie stroje, strzelali. Majestatyczny staruszek, uratowany przez rojalistów, jest przyszłym przywódcą buntowniczego Wandei. Jednak jeden z marynarzy - młody człowiek o imieniu Galmalo - postanawia zemścić się na starcu za zabicie Kanonierów. W końcu był jego własnym bratem. Jednak Galmalo z czasem odmawia popełnienia tego morderstwa.

Marquis de Lantenac

To imię tajemniczego starca, który cudem uciekłpodczas podróży na fregacie. Na lądzie dowiaduje się o zniszczonym oddziale republikańskim. Lantenac zarządza egzekucję wszystkich więźniów. Jednak nie robi wyjątku nawet dla dwóch kobiet. Troje dzieci, o których mu opowiadano, nakazuje zabrać ze sobą, bez jasnego planu na przyszłość. Jedna z kobiet w międzyczasie żyje: po prostu została postrzelona przez obojczyk.

Rewolucyjny duch

W Paryżu panuje atmosfera walki.Hugo przedstawia francuską stolicę jako miasto, w którym nawet dzieci uśmiechają się bohatersko. Tutaj wszystko tchnie rewolucję. Wśród kaznodziei w dzisiejszych czasach wyróżnia się ksiądz Simurden. Jest gwałtowny i z zimną krwią. Po wybuchu rewolucji, Simurden porzucił swoją rangę i poświęcił życie ruchowi wyzwoleńczemu. Ten człowiek, oceniany na podstawie zasług Robespierre'a, zostaje następnie komisarzem Konwentu w Vendée.

W pierwszych dniach lipca samotny podróżnik zatrzymuje sięw pobliżu miasta Share, w jednej z zajazdów. Od właściciela tawerny ta osoba, która później okazuje się kimś innym niż Simurden, dowiaduje się o bitwach odbywających się w pobliżu. Walcz z Goven i markizem de Lantenac. A bitwy mogą nie być tak krwawe, gdyby nie akt przywódcy rojalistów. Lantenac rzekomo nakazał egzekucję kobiety, a jej dzieci są trzymane gdzieś w twierdzy. Simurden udaje się na pole bitwy, gdzie prawie umiera z miecza, którego cios jest zamierzony. Ten młody człowiek jest potomkiem szlachetnej rodziny. Simurden zna go od najmłodszych lat.

Terror i miłosierdzie

Goven był kiedyś uczniem Simurdena.Ponadto jest on jedyną osobą, dla której ten starszy i okrutny mężczyzna jest czuły. Zarówno Simurden, jak i Goven marzą o triumfie Republiki. Jednak ci pierwsi uważają, że osiągnięcie celu jest możliwe tylko dzięki terrorowi. Drugi woli kierować się miłością. Goven jednak w stosunku do Lantenaku jest bardzo bezkompromisowy. Jest gotowy zniszczyć markiza za wszelką cenę.

Dzieci Michelle Fleshard

Lantenac jest skazany na zatracenie.Aby ocalić swoje życie, używa dzieci chłopskich kobiet Flesharu jako zakładników. Ale faktem jest, że w zamku, gdzie ukrywa się Lantenak, znajduje się podziemne wyjście. Rojaliści wypuszczają swojego przywódcę, a ten ostatni, przed opuszczeniem schronienia, rozpala ogień, skazując dzieci na pewną śmierć. Jednak w ostatniej chwili Lantenac, po usłyszeniu krzyku matki, wraca i ratuje swoich małych więźniów.

Wykonanie

Goven jest postacią uosabiającą sprawiedliwość imiłosierdzie. Więc uwalnia Lantenaca. Republika, według Goven, nie powinna przyćmiewać siebie, zabijając osobę, która poszła na ofiarę. Za hojny czyn młodego dowódcy skazanego na egzekucję. Okrutny wyrok został wydany przez Simurdena. Ale tylko Gauvin traci głowę po uderzeniu gilotyny, były ksiądz popełnia samobójstwo. Taki tragiczny wynik ukończył "Dziewięćdziesiąt trzeci rok" Hugo.

Analiza

Ta historyczna praca pokazujesprzeczna postawa autora do rewolucji w najszerszym tego słowa znaczeniu. Powieść została napisana podczas wydarzeń Komuny Paryskiej i nie mogła się stać odpowiedzią na sytuację, która rozwinęła się w stolicy Francji w latach 1871-1872. Pisarz zaśpiewał znaczenie rewolucji, która ogarnęła nie tylko jego ojczyznę, ale i cały świat. Ale jednocześnie autor pozostał wierny swojej poprzedniej idei, zgodnie z którą społeczeństwo może zmienić się na lepsze tylko z powodu degeneracji wewnętrznego świata człowieka. To nie przypadek, że w powieści występuje opozycja takich obrazów jak Simurden i Gauvin. Terror i miłosierdzie są takimi cechami ruchu rewolucyjnego, według Hugo.

"Dziewięćdziesiąt trzeci rok": recenzje

Jeden z krytyków literackich nazwał to stworzenieSzerokie płótno przedstawiające największe wydarzenia z końca XIX wieku. Niewątpliwie krytycy okresu sowieckiego widzieli w powieści Hugo, czego domagała się cenzura, a mianowicie: walkę ludu pracującego w Paryżu, gloryfikację rewolucjonistów i gniewne ataki na emigrancką szlachtę. W rzeczywistości powieść ta jest nie tylko największym dziełem klasycznej prozy, ale także najbardziej kontrowersyjnym dziełem Hugo.

Twórczość francuskiego pisarza została docenionageniusze rosyjskiej literatury Tołstoj i Dostojewski. Najbardziej znanym dziełem poza Francją była powieść Les Miserables. Jednak praca poświęcona sprzecznemu duchowi rewolucji także nie pozostała bez uwagi czytelników. Ta powieść, według fanów twórczości Wiktora Hugo, jest najlepszym dziełem prozy historycznej XIX wieku.

Tłumaczenie z francuskiego na rosyjski po raz pierwszyzostała przeprowadzona pod koniec XIX wieku. W tym czasie idee rewolucyjne były zajęte przez umysły studentów i przedstawicieli inteligencji. Jednak ten temat jest zawsze istotny. Po ponad stu latach zainteresowanie powieścią nie zniknęło. Jak dotąd, najlepsze tłumaczenie z francuskiego na rosyjski, według czytelników i krytyków, należy do Nadieżdy Żarkowej.

Szkodliwe konsekwencje rewolucji są ważną częścią rosyjskiej historii. Dlatego wielka powieść Victora Hugo jest dziś popularna wśród czytelników w naszym kraju.

</ p>>