A.S. Puszkin "Na Syberię" napisał w 1827 roku, aby wesprzeć swoich kolegów-dekabrystów. Wydarzenia z 1825 roku pozostawiły swój ślad w twórczości rosyjskiego poety. Aleksander Siergiejewicz bardzo ciężko doświadczył porażki tajnej zmowy i aresztowania swoich podobnie myślących ludzi. Chociaż rząd stłumił powstanie, ale nie mógł ugasić pragnienia wolności w duszy poety, wciąż miał nadzieję na jego osiągnięcie. W 1827 r. Żona wysłała do dekabrysta N. Murav'eva, by ten podzielił się z nim, aby go wziąć pod uwagę. Wiadomości i słowa poparcia wraz z kobietą decydują się wysłać swoje imię i Puszkina.
Na Syberii wielu intelektualistów zostało zesłanych,wysoko wykształceni i kreatywni osobowości. Z wdzięcznością otrzymali gorące pozdrowienia od Aleksandra Siergiejewicza. Takie przesłanie od kolegi stało się jednym z najjaśniejszych wydarzeń w trudnym życiu dekabrystów, pomogło im nie stracić wiary w szczęśliwą przyszłość, nie porzucać rąk. Aby zrozumieć moc tego wiersza, należy zauważyć, że po aresztowaniu wielu krewnych zrzekło się rebeliantów, a Puszkin nie bał się otwarcie ich wspierać. Dekabrysta Odoevsky był tak zainspirowany przesłaniem, że napisał wiersz odwzajemniony, zaimpregnowany przekonaniem, że ich przyczyna prędzej czy później zostanie doprowadzona do końca.
Puszkin poświęcił swoim wierszom "Na Syberię" swoim przyjaciołom,wpakował się w kłopoty, więc dostaje ponury i tragiczny nastrój. W pracy znajduje się wiele abstrakcyjnych obrazów: Wolność, Nieszczęście, Przyjaźń, Nadzieja, Miłość. Kombinacje słów "skazańce nory", "lochy", "lochy", "ciężkie łańcuchy" podkreślają nie do pozazdroszczenia pozycję niefortunnej, przerażającej beznadziejności. Ale, pomimo tragedii sytuacji, w wierszu pojawia się również zachęta.
Bez względu na smutek, ale osoba nie powinnastracić nadzieję - to główna idea, którą Puszkin chciał przekazać swoim przyjaciołom. "Na Syberii" - to hymn wojownika, który mimo wszystko nie poddaje się i nie poddaje się. Bez względu na to, jak trudne, trzeba pozostać wierne swoim ideałom, dążyć do ich osiągnięcia i odważnie znosić niekończące się udręki. Fakt, że "wolny głos", "miłość i przyjaźń" podobnie myślących ludzi wzmocni ducha aresztowanych, Puszkin nawet nie wątpi. Na Syberii poeta nie był posłany, ale znacznie łatwiej byłoby mu znosić wszystkie trudy i uciski w niewolnictwie karnym, niż cierpieć w oddaleniu od realizacji własnej impotencji.
Mimo ponurego początku, końcaWiersz jest dość optymistyczny. Cokolwiek było w duszy Aleksandra Siergiejewicza, ale z całego serca chciał moralnie wspierać swoich towarzyszy, aby podnieść ich morale. Praca "Na Syberię" jest nasycona nadzieją na świetlaną przyszłość. Puszkin napisał wiersz z przekonaniem, że prędzej czy później "spadną kajdany" i "lochy się zawalą", a wtedy sprawiedliwość zatriumfuje, dekabrystycy zostaną uwolnieni, a podobnie myślący ludzie będą ich wspierać, "oddając miecz". Aleksander Siergiejewicz próbował przekonać powstańców, że nie poszli na marne, ich interes jest żywy i zostanie doprowadzony do końca, po prostu trzeba trochę poczekać. Wiadomo, że poselstwo bardzo pobudziło dekabrystów, czuli, że potrzebne im wsparcie.</ p>>
