Realny sektor gospodarki i regulacje antykryzysowe

Prawdziwy sektor gospodarki jest jednym z nichcentralne przedmioty regulacji gospodarczej w kraju. Reprezentuje branżę produkującą dobra materialne i materialne. Ten publiczny sektor gospodarki jest związany z produkcją dóbr niematerialnych o charakterze przemysłowym lub strategicznym. Do sektorów tych należą w szczególności rybołówstwo, rolnictwo, przemysł wytwórczy i wydobywczy, dystrybucja i produkcja energii, budownictwo, komunikacja i transport.

Realny sektor gospodarki przypisywany jest blokowi makroekonomicznemu. Może być stosowany do regulacji stymulujących, stabilizujących i antykryzysowych.

Zarządzanie antykryzysowe tozestaw metod, formularzy i narzędzi zarządzania mających na celu prognozowanie i analizę procesów kryzysowych. Celem tego rodzaju zarządzania jest również zmniejszenie negatywnych skutków sytuacji kryzysowej, a także wykorzystanie zgromadzonych informacji do dalszego rozwoju.

Przepisy antykryzysowe (zgodnie zpodejście strukturalne) to system zawierający pewne charakterystyczne składniki. W szczególności należy wyróżnić następujące elementy: cele i zadania, priorytety, podmioty i przedmioty, identyfikację ryzyka i kontrolę nad wynikami zarządzania antykryzysowego. Należy zauważyć, że treść i charakter elementów tego systemu zarządzania określają jego (systemową) skuteczność.

Priorytety są strategicznymi wytycznymirozporządzenie. Przy pomocy priorytetów wpływ wywiera realny sektor gospodarki. Dzięki tym strategicznym wytycznym wszystkie działania władz muszą być skorelowane.

Zadania i cele określa się na podstawie priorytetowych priorytetów.

Przedmiotem regulacji antykryzysowej są m.in.jako całe kompleksy lub procesy gospodarcze, a także poszczególne podmioty gospodarcze, na które wpływają narzędzia zarządzania.

Podmioty to władze wykonawcze, instytucje kredytowe, banki kraju, banki centralne i komercyjne, fundacje i instytucje rozwojowe.

Obszary rozwoju i wsparcia sąstrategiczne obszary regulacji. Wynikają one z wyznaczonych celów i zadań, a także z zadeklarowanych priorytetów. Do rozszerzonych obszarów rozwoju i wsparcia zalicza się tworzenie zachęt finansowych dla przedsiębiorstw, rozwój przedsiębiorczości (średniej i małej), środki stymulujące popyt wewnętrzny, publiczne i konsumenckie, między innymi. Strategiczne obszary obejmują również stymulowanie rynku pracy, poprawę warunków konkurencji, rozwój nauki i zasobów ludzkich, a także zwiększenie kapitału innowacyjnego.

Zgodnie ze stopniem wpływu na realny sektor gospodarki, wszystkie kierunki można podzielić na pośrednie i bezpośrednie.

Metody regulacji antykryzysowej sąpewne techniki realizacji zamierzonych kierunków i celów. Na przykład ograniczenie obciążenia dla przedsiębiorczości można osiągnąć poprzez zmniejszenie skutków administracyjnych, taryfowych i podatkowych.

Do narzędzi regulacji antyrecesyjnejnosić praktyczne metody oddziaływania na realny sektor gospodarki. W celu wdrożenia regulacji antykryzysowych władza ma różne narzędzia, które odnoszą się do różnych rodzajów polityk. Dotyczy to w szczególności polityki administracyjnej, kursowej i makroekonomicznej, celnej oraz przemysłowej, inwestycyjnej i monetarnej, podatkowej i budżetowej. Zgodnie ze stopniem wpływu na podmioty gospodarcze, wszystkie instrumenty są klasyfikowane jako pośrednie i bezpośrednie.

</ p>>