NATO: transkrypcja i historia

Ta struktura jest wysoce niejednoznacznareputacja wśród naszych rodaków. W czasach radzieckich wiązało się wyłącznie z zbrodniami wojennymi i krwawym orężem żołnierzy. Dziś taki pogląd jest również częściowo obecny, ale jednak ogólnie złagodniał. We współczesnym społeczeństwie istnieją różne podejścia do NATO. Ale czym właściwie jest NATO? Dekodowanie tej koncepcji, jak się wydaje? Rozumiemy to, przyjrzymy się warunkom koniecznym do powstania tego stowarzyszenia i podstawowych zasad jego działalności.

NATO. Wyjaśnienie pojęcia

Właściwie to nie jest zaskakujące, że w mediach sowieckichzwiązek ten był reprezentowany w takim świetle. Wszakże nawet jego wygląd miał początkowo antyradziecki charakter. NATO - którego transkrypcja brzmi następująco: Organizacja Traktatu Północnoatlantyckiego - została stworzona jako blok regionalny, by chronić państwa Europy i Ameryki przed sowiecką ingerencją. Przywództwo Unii, które nie uważało się za agresora i miało kilka innych pomysłów na temat inicjatorów i sprawców rozwijającej się zimnej wojny, oczywiście brało to jako bezpośrednią agresję przeciwko sobie. Tak więc NATO (interpretacja tego terminu) oznacza zjednoczenie krajów Północnego Atlantyku w bloku militarnym.

Wymagania wstępne do powstania

W końcowej fazie drugiej wojny światowejkręgi polityczne zachodnich sojuszników zaczynają mówić o możliwości, że następny Związek Radziecki stanie się ich kolejnym rywalem. Rzeczywiście, ogólne zwycięstwo nie przybliżyło ich, ale przeciwnie, podzieliło wczorajszych sojuszników. Wobec braku jednego celu (i zagrożenia w obliczu Niemiec hitlerowskich, zmuszonych do zapomnienia wszystkich różnic), wschód i zachód stawały się coraz prężniejszymi rywalami.

Dzisiejsi historycy kojarzą formalny początekzimna wojna ze słynną mową Winstona Churchilla w Fulton. Początek zimnej wojny był już widoczny w ustanowieniu pro-socjalistycznych reżimów w wielu państwach we wschodniej i środkowej Europie.

Szczyt rozbieżności pojawił się w Berliniekryzys. Groźba konfliktu zbrojnego zmusiła państwa zachodnie do zmobilizowania się w obliczu "zagrożenia komunistycznego". W kwietniu 1949 r. Pojawiło się NATO. Organizacja została założona przez podpisanie traktatu o wzajemnej pomocy dwunastu państw: Portugalii, Belgii, Holandii, Luksemburga, Włoch, Danii, Norwegii, Islandii, Francji, Kanady, Wielkiej Brytanii i USA. Później dołączyło do nich wiele innych państw, w tym byłe republiki radzieckie: Litwa, Łotwa i Estonia. NATO, którego skrót oznaczał ochronę, jego głównym celem było ogłoszenie wzajemnych gwarancji bezpieczeństwa i wolności wszystkich jej członków w Ameryce Północnej i Europie. Aby osiągnąć swoje cele, organizacja wykorzystuje własne wpływy polityczne, a także zdolności wojskowe. Nawiasem mówiąc, sześć lat później państwa socjalistyczne stworzyły własny sojusz, ale to nie jest temat tego artykułu.

</ p>>