Osobiste zakończenie czasowników. Pisownia
Które osobiste zakończenie powinno być napisane na podstawie tego lubinna część mowy? To pytanie często pojawia się u dzieci w wieku szkolnym, ale tylko wtedy, gdy ostatnia sylaba dowolnego słowa stoi w nieakcentowanej pozycji. W takich sytuacjach bardzo trudno jest usłyszeć list, który powinien zostać napisany na końcu. Dotyczy to w szczególności czasowników.
Informacje ogólne
To lub to osobiste zakończenie czasowników zależy całkowicie od tego, do jakiej koniugacji należy dane słowo. Wiedząc, jak prawidłowo go zidentyfikować, nigdy więcej nie zadacie takiego pytania.
Osobiste zakończenie czasowników stojących w pozycji szoku
Z perkusyjnymi końcówkami (osobistymi) czasowników wszystko jest zawsze jasne. W końcu litera stojąca na tym stanowisku jest słyszana tak wyraźnie jak to możliwe i jest listem testowym. Oto kilka przykładów: obserwuj, gotuj, twórz itd. Jak widać, wszystkie zakończenia tych słów są perkusją, czyli są napisane dokładnie tak, jak są słyszane (wymawiane).
Pisownia nieakcentowanych osobistych zakończeń czasowników
W przypadku, gdy kończą się końcówki czasownikaniestresowana pozycja, wtedy problematyczne jest ustalenie poprawnej pisowni określonej litery. Dlatego musisz odwołać się do odpowiedniej reguły. Mówi się, że wszystkie czasowniki w języku rosyjskim odnoszą się do pierwszej koniugacji lub drugiej.
Koniugacja jako pierwsza
Wszystkie czasowniki w formie bezokolicznika, kończące się na -at, -at, -et, -yat, -yat i -tut są związane z pierwszą koniugacją: stopić itp. Osobiste zakończenie tych słów, stojąc w pozycji bez stresu, ma literę "e".
Podajmy przykład: kolega, topić, kopać, kopać, kopać, moknesh, mokro, moknem, mokro, topi się i tak dalej, ale w trzeciej osobie mn. liczby pierwszych czasowników koniugacji mają następujące zakończenia: -out lub -yut. Na przykład kopać, zmoknąć, stopić i inni.
Koniuguj drugi
Wszystkie czasowniki stojące w bezokoliczniku i kończące się na - powinny być przypisane do drugiej koniugacji: nag, dumny, módl się itd. Osobiste zakończenia tych słów, które znajdują się w stanie nieakcentowanym, mają literę "i".
Podajmy przykład: piłowanie, piłowanie, piłowanie, piłowanie, pyszny, dumny, modlić się, modlić, modlić i tak dalej, ale w trzeciej osobie mn. Liczby czasowników drugiej koniugacji mają następujące zakończenia: -at lub -yat. Na przykład: piłowanie, pyszny, módlcie się i inni.
Wyjątki od zasad
Teraz wiesz, jakie samogłoski są osobistekońcówki czasownika powinny być napisane, jeśli znajdują się w nieobciążonej pozycji. Aby to zrobić, wystarczy określić koniugację, umieszczając tę część mowy w nieokreślonej formie. Jednak ta reguła ma swoje wyjątki. Rozważ je bardziej szczegółowo:
- Golić, połóż się. Chociaż te słowa mają na końcu-To powinno nadal być odniesione do 1 koniugacji, ponieważ jest to wyjątek. W związku z tym ich osobiste zakończenia będą miały literę samogłoskową "e" (-yout, -out). Podajmy przykład: Stela, stelete, stela, golenie, golenie, golenie, golenie, stela i inni.
- Boleć, obrażać, widzieć, polegać, patrzeć, obracać, nienawidzić, oddychać, słyszeć, prowadzić, trzymać. Chociaż te słowa mają na końcu- i - nadal należą do drugiej koniugacji, ponieważ jest to wyjątek. W związku z tym ich osobiste zakończenia będą miały literę samogłoskową "i" (-at, -at). Podajmy przykład: obrażać, widzieć, uzależniać, patrzeć, obracać, nienawidzić, oddychać, prowadzić, trzymać i inni.
Słowa wyjątkowe powinny być zapamiętywane i zapamiętywane, ponieważ wiele uczniów popełnia w nich błędy.
Oddzielne słowa
Znajomość pisowni nieakcentowanych osobistych zakończeńczasowniki, możesz szybko i łatwo stworzyć literacki tekst. Należy jednak zauważyć, że w szkolnym programie dyscypliny "język rosyjski" zwraca się szczególną uwagę nie tylko na koniugacje i słowa wyjątkowe, ale także na takie jednostki leksykalne, które są rozłączne. Należą do nich: chcesz uciekać. Dlaczego tak się nazywają? Faktem jest, że w różnych osobach słowa te mogą mieć zarówno koniec pierwszej koniugacji, jak i drugie:
- on ucieka, on chce;
- uciekasz, chcesz;
- Biegnę, chcę;
- uciekają, chcą;
- uciekasz, chcesz;
- biegniemy, chcemy.
Podsumujmy wyniki
Aby ustalić pisownię zakończeń czasowników osobistych, zaleca się zastosowanie następującego schematu:
- Określ, w której pozycji stoi koniec czasownika (w szoku lub bez stresu). Jeśli jest w szoku, nie należy go sprawdzać. W przypadku braku nacisku konieczne jest kontynuowanie analizy.
- Wpisz czasownik w bezokoliczniku (lub tzwforma nieskończona), a następnie sprawdź jej zakończenie. Jeśli słowo kończy się na -it, to jest to druga koniugacja. W związku z tym konieczne jest napisanie litery "i" w zakończeniu (w trzeciej osobie liczba mnoga to -at lub -yat). W przeciwnym razie konieczne jest kontynuowanie argumentu.
- Wymagane jest sprawdzenie, czy dany czasownik jest wlista słów wyjątków na-tat. Jeśli wejdzie, należy również do drugiej koniugacji, to znaczy w końcówce należy pisać "i". Jeśli nie jest zawarte, to jest czasownik pierwszej koniugacji. Na końcu należy napisać "e" (w 3 osobie liczby mnogiej piszemy -yut lub -ut).
