Znacząca rola jednostki w historii

Politycy, filozofowie, historycy, socjologowie wprzez cały czas iw całym cywilizowanym świecie problem był interesujący: "rola jednostki w historii". W niedawnej sowieckiej przeszłości dominowało podejście marksistowsko-leninowskie: główną siłą napędową społeczeństwa są ludzie, masy pracujące. Tworzą społeczeństwo, klasy. Ludzie tworzą historię i wysuwają bohaterów spośród siebie.

W związku z tym trudno jest argumentować, ale można inaczej wyrazić akcenty. Społeczeństwo do realizacji

znaczące cele w ich rozwoju, po prostu koniecznepasjonaci (więcej o tym później), przywódcy, liderzy, którzy są w stanie wcześniej, aby głębiej i pełniej przewidywać przebieg rozwoju społecznego, rozumieć cele, identyfikować punkty orientacyjne i prowadzić podobnie myślących ludzi.

Jeden z pierwszych rosyjskich marksistów G.V. Plechanow twierdził, że przywódca był wielki "w tym, że miał cechy, które uczyniły go najbardziej zdolnym do zaspokajania wielkich potrzeb społecznych swoich czasów, które powstały pod wpływem względów ogólnych i specjalnych".

Jakie kryteria kierują się, określając rolę jednostki w historii? Filozofia jest oceniana przez

a) jak ważne pomysły dla społeczeństwa są generowane przez tę osobę,

b) jakie umiejętności organizacyjne posiada i jak bardzo może zmobilizować masy do decydowania o projektach krajowych,

c) jaki wynik osiągnie społeczeństwo pod przewodnictwem tego lidera.

Najbardziej przekonująco oceniają rolę osobowości w historiiRosja. V. I. Lenin kierował państwem nie dłużej niż 7 lat, ale pozostawił znaczący znak. Dziś jest oceniany ze znakiem plus i znakiem minus. Ale nikt nie może zaprzeczyć, że ta osoba weszła w historię Rosji i całego świata, wpływając na losy kilku pokoleń. Ocena działalności I.V. Stalin przeszedł przez wszystkie etapy - od podziwu, a potem przez wiele lat milczenia - do zdecydowanego potępienia i zaprzeczenia wszystkich swoich działań, a także do poszukiwania racjonalnego

wszechczasów i ludów. ” W ostatnich latach życia L.I. Breżniew tylko leniwy nie drażnił „przywódcy”, a po dziesięcioleciach okazało się, że czas jego rządów był złotym środkiem dla Związku Radzieckiego, tylko kolejni nieszczęsni reformatorzy mogli nie tylko pomnożyć osiągnięcia, ale także zmarnować potencjał stworzony w powojennych dekadach. A dziś ocena jego działalności ponownie się zmienia. Wydaje się, że osobowość M.S. Gorbaczow. Byłby już bohaterem narodowym i uznanym autorytetem międzynarodowym, gdyby „restrukturyzacja 1985-1991 r” on i jego zespół nie byli tak katastrofalni. Pamiętamy, ilu „Jelcynów” było w kraju w latach dziewięćdziesiątych, aż stało się oczywiste, że ten „demokratyczny przywódca” wraz ze swoim zespołem przekazuje Rosję, będąc pod maską administracji amerykańskiej. Być może życie będzie wciąż zmieniane, wiele jest ukryte przed oczami współczesnych, ale wiele zostało opublikowanych. Kto ma uszy, niechaj słucha.

Ale dziś dobrze jest zwrócić się do teoriinamiętność Lwa Nikołajewicza Gumilowa. W pasjonującej teorii etnogenezy ludzie obfitujący w energię to ci obywatele, którzy mają wrodzoną zdolność do otrzymywania większej ilości energii ze środowiska zewnętrznego niż jest to wymagane tylko dla gatunku i osobistej samozachowawczej. Mogą wytwarzać tę energię jako celową działalność, której celem jest modyfikacja ich środowiska. Dowody zwiększonej pasji charakterystyczne dla ludzkiego zachowania i jego psychiki.

Rola osobowości w historii w pewnych warunkach staje się ich motorem.

z powodu takiej jakości jakcelowość. W takich przypadkach pasjonaci starają się zmienić otaczającą przestrzeń zgodnie z przyjętymi przez nich wartościami etnicznymi. Wszystkie takie działania i działania takiej osoby są współmierne do norm moralnych wynikających z wartości etnicznych.

Rola jednostki w historii takich ludzi jestże są ludźmi nowego myślenia w populacji. Nie boją się złamać starego stylu życia. Są w stanie stać się i stać się dominującym ogniwem nowych grup etnicznych. Pasjonaci pchają, rozwijają i wprowadzają innowacje.

Prawdopodobnie także wśród współczesnychdużo trybunów. Z powodów etycznych nie nazwiemy życia. Ale przed moimi oczami stoi portret przywódcy Wenezueli, Hugo Cháveza, o którym pisali za swojego życia, że ​​jest to nadzieja postępowej ludzkości. Rosyjscy kosmonauci, wybitni sportowcy, naukowcy, badacze - są bohaterami, ponieważ nie muszą być wywyższani, ale po prostu robią interesy. Historia określi ich rolę. I jest uczciwą damą, tylko z rezultatem przełożonym na przyszłe pokolenia.

</ p>>