Aktor Bocharov Mikhail Timofeevich: biografia, kreatywność

Nie jest konieczne odgrywanie głównej roli w celupozostać sławnym i poszukiwanym aktorem. Bocharov Michaił to żywy przykład. Ta utalentowana osoba znalazła się jako wykonawca charakterystycznych małych ról. Podczas swojego długiego życia zagrał w około 60 filmach, nie odmówił pojawienia się w odcinkach. Często jego bohaterowie robili większe wrażenie na opinii publicznej niż główni bohaterowie.

Michał Bocharow: biografia

Aktor domowy to mała wioskaGrigorievo, położony w regionie Tula, gdzie urodził się w 1919 roku. Nic nie wiadomo o braciach i siostrach, prawdopodobnie chłopiec był jedynym dzieckiem. Jego rodzice nie byli w żaden sposób związani z kreatywnością: jego ojciec pracował w Mosgosnabprodtorg, jego matka była odpowiedzialna za utrzymanie domu. Mimo to Michaił Bocharow, będąc jeszcze w szkole, zaczął śnić o scenie, robiąc wrażenie na artystach.

Dziecko uczęszczało do szkoły w Moskwie, tylko 8 latklasy. Następnie odbyło się szkolenie w szkole Shchepkin, gdzie Michaił Bocharov wszedł na kurs prowadzony przez Konstantina Zubova. Młody człowiek poszedł tam, nie zwracając uwagi na zastrzeżenia rodziny. Aktor otrzymał dyplom w 1940 roku, a następnie grał przez kilka miesięcy w teatrze Aszchabad. Potem nastąpił powrót do stolicy, urządzenia w Teatrze Rady Moskiewskiej.

Obsługa w armii

W 1941 r. Rozpoczęła się Wielka Wojna Ojczyźniana,Michaił Bocharow porzucił pracę w teatrze, dobrowolnie poszedł na front i znalazł się w szeregach aktywnej armii. W 1943 r. Młody mężczyzna został poważnie ranny. Po długiej kuracji został odpowiedzialny za zespół sił drogowych, biorąc pod uwagę jego doświadczenie w pracy twórczej. Potem nastąpiła demobilizacja i powrót do Moskwy.

Strzelanie do kina

Michaił Bocharow - aktor, w którym reżyserzy nie mawidziałem główne role. Jednak ten człowiek nie porzucił marzeń z dzieciństwa, aby grać w filmach. Jego pierwsze sukcesy miały miejsce w latach 50. ubiegłego wieku. Z reguły młody mężczyzna został wybrany do kręcenia odcinków, tylko małe role mu zaufały. Ale obszerna filmografia wskazuje, że praktycznie nie pozostawał bezczynny, potrafiąc grać równolegle w teatrze.

Pojawienie się Bocharova uczyniło go doskonałymwykonawca ról „ludzi ludu”, które najczęściej mu powierzano. Aktor miał okazję przymierzyć obrazy odważnych wojskowych, robotników wiejskich. Często jego postacie należały do ​​podziemi.

Najlepsze role z lat 50-tych i 70-tych

W filmowaniu jest wiele świetnych filmówktóry wziął udział Michaił Timofiejewicz Bocharow. Na przykład fani aktora i nie tylko warto obejrzeć dramat „Na drogach wojny”, wydany w 1959 roku. Z tytułu jest oczywiste, że akcja rozgrywa się w latach wojny. Obraz wyraźnie pokazuje horrory charakterystyczne dla tego czasu, począwszy od ludzi umierających z głodu, a kończąc na płonących budynkach. Gray to postać, którą grał w tym filmie.

„Adiutant Jego Ekscelencji” - fascynującywstążka, która została wydana w 1969 roku. Film poświęcony jest przygodom czerwonego skauta Koltsova podczas wojny domowej. Misja bohatera - penetracja serca armii wroga. Koltsov z powodzeniem radzi sobie z zadaniem, stając się adiutantem wroga generała. Podstawą fabuły były wydarzenia, które miały miejsce w rzeczywistości. Rola Bocharova w filmie jest niewielka, ale obraz warto zobaczyć.

„Adiutant Jego Ekscelencji” - niejedyny ikoniczny obraz, odnotowany w filmografii aktora. W 1979 r. Gra rolę w filmie „Moskwa nie wierzy we łzy”, nakręconym przez Mienszowa. Michael dostaje obraz Borysa Aleksandrowicza. Jego bohater pojawia się w klubie randkowym, gdzie prosi o przeniesienie go do grupy młodych dziewcząt.

Najlepsze role lat 80-tych i 90-tych

„Eskadra latających husarii” - zdjęcie opublikowane w1980, w którym Bocharov również odegrał niewielką rolę. Film świętuje wyczyny dokonane w 1812 roku przez legendarnego Denisa Davydova. Dzielny huzar przeszedł do historii jako jeden z założycieli partyzanckiego ruchu oporu, który walczył z wojskami francuskimi i miał wielki wpływ na wynik wojny.

W tym samym roku dramat „Ojciec i syn”, gdzieBocharov Michael gra rolę Iwana żołnierza. Obraz opiera się na twórczości George'a Markova. Akcja rozgrywa się na terytorium Syberii, obejmując okres tworzenia władzy radzieckiej.

W 1994 roku aktor odgrywa rolę w thrillerze„Czarny klaun”, w którym gra Nikitę Iwanowicza Iwanowa. Mały chłopiec umiera w wyniku wykonania skomplikowanej sztuczki w cyrku, ale tajemniczy psychik przywraca go do życia. Dziecko wraca do życia nie tak samo jak przed śmiercią. Jego nowy „mistrz” zamierza zamienić go w doskonałego niemieckiego szpiega i wstrzyknąć go do wroga.

W filmie „The Golden Bottom”, wydanym w 1995 roku,Michael gra także rolę epizodyczną. Jego postacią jest Nikolai. Akcja rozgrywa się w warunkach kopalni złota na Syberii. Ustanowiła wilcze prawo, które wkrótce zostanie uznane przez młodego poszukiwacza Dima.

Aktywność twórcza

Filmowanie w kinie nie jest jedyną kreacjączynności, w które aktor zaangażował się za życia. Udało mu się pracować w kilku teatrach podczas jego długiego życia, reinkarnacji w ogromną liczbę jasnych i odmiennych postaci. Próbowałem jego siły aktora i reżysera. Wystawione przez niego przedstawienia były wielokrotnie pokazywane w Domach Kultury, ciepło przyjęte przez publiczność. Pisał także scenariusze, ale pracował głównie „na stole”.

Ostatnie zdjęcie, w którym widzowie mogąaby zobaczyć aktora, ukazał się dramat „A rano obudzili się”, wydany w 2003 roku. Tradycyjnie dostał rolę epizodyczną - mężczyzna w płaszczu przeciwdeszczowym. Otrzymał także rolę pass-through w serialu telewizyjnym „The Brigade”, który został uruchomiony w 2002 roku.

Życie osobiste

O życiu mummera zachowało się niestetyNiewiele informacji, w tym jego żona. Wiadomo, że ma syna, którego imię pochodzi od jego ojca Michała. Dziecko Bocharov również wybrało karierę twórczą, ale nie zostało aktorem. Wolał iść do muzyków, jego instrumentami są saksofon i klarnet.

Utalentowany aktor opuścił ten świat w marcu 2007 roku, zdoławszy przeżyć 87 lat. Grób znajduje się na cmentarzu Butowo. Widzowie decydują, czy jego umiejętności były niedoceniane.

</ p>>