Czym jest cyrk? Sztuka cyrkowa. Artyści cyrkowi

Każde dziecko wie, czym jest cyrk - śmiech,zabawy, klaunów, inteligentnych zwierząt, magików i zręcznych akrobatów. Ale rzadko jeden z dorosłych potrafi wyjaśnić, jakie cechy cyrku są jak forma sztuki. W końcu często przedstawiamy go jako fascynujący spektakl, przedstawienie. A w praktyce cyrkowi artyści dla życiowego mistrza nie tylko umiejętności, ale i sztuki - potrafią przekazać widownię emocjom i odczuciom estetycznym.

Pojawienie się cyrku

Nazwa "cyrk" pochodzi od owalu rzymskiegostrony, na których odbywały się różne święta, konkursy, pokazy. W tamtych czasach Rzymianie uwielbiali patrzeć, jak ludzie rywalizują ze sobą o siłę, zręczność i różne umiejętności. Był więc specjalny rodzaj spektaklu, który dziś nazywa się cyrkiem. Ale jak go znamy i kochamy, stał się dopiero w XVIII wieku. W Paryżu wybudowano specjalny okrągły budynek, aby pokazać sztukę dzhigitovki i akrobatyczne szkice. Później Włosi podchwycili ten pomysł i dołączyli do występów programowych ze zwierzętami i mimami. Co to jest cyrk w Rosji jest rozpoznawany pod koniec XVIII wieku. W 1764 r. Angielski jeździec odwiedził Moskwę z wycieczką, a ten pokaz był początkiem otwarcia kilku stacjonarnych cyrków. W połowie XIX wieku takie miejsca powstawały w wielu rosyjskich miastach. Stopniowo rozszerzano zakres wystawy, powstawały tradycyjne programy i rozwijano zawody cyrkowe. Współczesny cyrk jest złożoną syntezą przemysłu rozrywkowego, artystycznego, zarządzania i technologicznego.

Cyrk jako forma sztuki

Początki cyrku są widoczne w starożytnościZawody w sile i zwinności. Powstał jako sposób pokazania specjalnych umiejętności, które często nie miały praktycznego zastosowania. Specjaliści, którzy charakteryzują cyrk jako sztukę, zwracają przede wszystkim uwagę na brak skuteczności w działaniach artystów. Nie konkurują, wygrywając nagrody, a mianowicie pozwalają dostrzec możliwości danej osoby i doświadczyć estetycznej przyjemności. Głównym wyrazem sztuki cyrkowej jest sztuczka, ma na celu wywołać u widza emocję: śmiech, zaskoczenie, strach, radość. Wszystko to sprawia, że ​​cyrk jest podobny do innych spektakularnych sztuk: teatru, kina. Na arenie człowiek wykazuje zdolność natury do metamorfozy, tylko przedmiotem tych przemian nie są kamień, glina czy farba, ale sam człowiek. Tworzy zgodnie z prawami ekscentryczności, demonstrując najwyższe możliwości człowieka. Głównymi kategoriami estetycznymi sztuki cyrkowej są: repryzja, trik, liczba, super zadanie, ekscentryczność.

Urządzenie cyrkowe

Do specjalnych dzieł specjalnychprzestrzeń. Cyrk to nie tylko okrągły budynek, ale skomplikowana konstrukcja z wieloma możliwościami. Arena cyrkowa - serce strony. Tradycyjnie jest okrągły, ma około 13 metrów średnicy. Ze sceny amfiteatr podnosi siedzenia widzów. W nowoczesnych, stacjonarnych cyrkach często występuje kilka aren dla różnych typów przedstawień: jeździectwo, iluzja, światło, lód, woda. Ale arena jest tylko widoczną częścią cyrku. Za kulisami jest dużo przestrzeni biurowej: pokoje do makijażu, sale prób, miejsca do trzymania zwierząt, kostiumy. Również usługi techniczne odgrywają dużą rolę w budowie teatru: światło, zamocowanie sprzętu, sceneria, zasłona - wszystko to sprawia, że ​​widz widzi niezwykły i złożony pomysł.

Zawody cyrkowe

Słysząc pytanie "czym jest cyrk", pamiętamyludzie różnych zawodów. Każda z nich wymaga specjalnych umiejętności i umiejętności od artysty i jest sztuką szczególną, z własnymi prawami, tajemnicami i tradycjami. Klasyczny program cyrkowy obejmuje występy różnych artystów, można je klasyfikować według głównych środków wyrazu i materiałów. Są więc ludzie, którzy pracują ze zwierzętami - są treserami zwierząt, z ludzkim ciałem - żonglerami, ekwilibrystami, gimnastykami, spacerowiczami. Istnieją także specjalne zawody, które znajdują się na przecięciu umiejętności i technologii - są to iluzjoniści. Najwyższy poziom w zawodowej hierarchii cyrku zajmują klauni, łączący grę aktorską, pantomimę, bufonię. Ale artyści cyrkowi nie mogą pracować bez asystentów teatralnych, którzy podejmują się świadczenia różnych usług i asystentów.

Żonglerzy

Jak już widać z nazwy zawodu, żonglerzypo raz pierwszy pojawił się we Francji. To słowo oznacza dosłownie "najśmieszniejsze". Początkowo ludzie tego zawodu śpiewali piosenki, tańczyli na rynkowych placach i targach. Ale jako rodzaj działalności żonglerka pojawiła się w starożytnym Egipcie. Zręczne manipulacje z wieloma przedmiotami zafascynowały widzów, wywołując zaskoczenie i podziw. Dziś, bez tych artystów, rzadki występ cyrkowy, ich występy stały się nieodzownym elementem sztuki cyrkowej. W swoich pokojach żonglerzy zaskakują publiczność rzucając w powietrze wieloma różnymi obiektami, a także wykorzystują ekwilibrystyczne, komiczne i akrobatyczne elementy, aby skomplikowali sztuczkę. Żonglerka jest parą i solo, artyści nie tylko rzucają i łapią przedmioty, ale mogą je obracać jednocześnie, rytmicznie naprzemiennie, przekazując partnerowi. Rytm żonglowania sprawia, że ​​widz nie odrywa oczu od latających obiektów, a zręczność artysty sprawia, że ​​czują się podekscytowani.

Ekwilibryści

Kolejny artysta, bez którego nie jest możliweprzedstawienie przedstawienia cyrkowego jest równoważeniem. Ten gatunek sztuki cyrkowej opiera się na zdolności osoby do zachowania równowagi na niestabilnych powierzchniach. Tradycyjnie, ekwilibryści wykonywali różne ruchy na linach, piłkach, cylindrach. Często artysta łączy w sobie umiejętność balansowania akrobatycznymi, komicznymi akcjami, a także żonglerką. Nawet w starożytnych Chinach widoki piechurów były bardzo popularne. W wielu kulturach świata ludowym często towarzyszyły występy ekwilibrystów. Są takie warianty tego gatunku, jak występy na piłce, na drucie, na bębnach, na drabinach, na trapezie (drabina matowa), na monocyklu.

Iluzjoniści

Magowie lub iluzjoniści - przedstawicielezawód, który gloryfikuje sztukę cyrkową. Podstawą gatunku była zręczność rąk. Artyści, którzy umieli wykonywać magiczne manipulacje różnymi przedmiotami, takimi jak mapy, byli obowiązkowymi uczestnikami średniowiecznych jarmarków. Współcześni iluzjoniści, oprócz zdolności do robienia niesamowitych ruchów za pomocą rąk, wykorzystują różne techniczne sztuczki, aby wprowadzać w błąd odbiorców. Wśród żonglerów są prawdziwe gwiazdy światowe, których imiona przekazywane są z pokolenia na pokolenie. Takimi iluzjonistami są Harry Houdini, Alessandro Cagliostro, rodzina Kio, Uri Geller, David Copperfield.

Clownery

Zapytaj dziecko, czym jest cyrk, iuzyskać odpowiedź: to są klauni. Mistrzowie pracujący w tej roli stali się prawdziwym symbolem cyrku, bez którego reprezentacja nie jest możliwa. Początek profesji został złożony w instytucie błaznów, ponieważ błaznów było na dworze wszystkich monarchów. Ich zadaniem było nie tylko rozbawienie, ale także wyśmiewanie się z przywar, podczas gdy klaun, klaun, mógł powiedzieć prawdę każdemu. Sztuka klauna często nie opiera się na humorze, ale na ironii, błazenadzie i grotesce. Przesadny sposób gry nawiązuje do tradycji imprez targowych na targach. Klaun powinien nie tylko się śmiać, ale także drwić, ale jednocześnie jego przemówienie nie powinno być okrutne ani obraźliwe. Często klauni występują w parach, gdzie role są wyraźnie rozdzielone. We włoskim teatrze role te zostały przypisane Piero i Harlequinowi, w rosyjskiej tradycji jest to Rudy (przebiegły i zbójecki) i Biały (ważny pruderyjski mistrz) klauni. Między nimi nieustannie toczą się konflikty, które są niedorzecznymi scenami, z którymi wypełniają się przerwy w spektaklu. W cyrkowym świecie klaunów uważa się za elitę artystyczną. Często zawierają w swoich wystąpieniach elementy żonglerki, akrobatyki, ubioru, pantomimy. Wśród nich są prawdziwi, wspaniali aktorzy. Najsłynniejszymi klownami są: MN Rumyantsev (ołówek), V. Polunin, Yu. Nikulin i M. Shuidin, którzy pracowali parami, L. Engibarov, M. Marceau, O. Popov. Każdy pokaz cyrkowy może uratować klauna, który pojawia się na arenie, gdy w programie wystąpi pauza.

Trenerzy

Nie można sobie wyobrazić sztuki cyrkowej bezzwierzęta i trenerzy zwierząt. Dzisiaj fala protestu przeciwko tej sztuce zaczęła się na całym świecie, ponieważ uważa się, że treserzy zwierząt torturują zwierzęta. Ale tak nie jest. W rzeczywistości ta sztuka jest w stanie nawiązać kontakt ze zwierzęciem, to jest psychologia, nieustraszoność, ryzyko. Prawdziwy profesjonalista nigdy nie będzie torturował swoich podopiecznych. Dlatego też ubiera się i odnosi się do gatunków sztuki cyrkowej. Tradycyjnie na arenie są psy, konie, duże drapieżniki, słonie, ptaki, zwierzęta morskie. Najsłynniejszych trenerów można nazwać dynastią Durov, Zapashnykh, Bagdasarov, a także M. Nazarov i I. Bugrimova.

</ p>>