Słynny kubański bokser amator Teofilo Stevenson Lawrence. Biografia, osiągnięcia sportowe

Kubański bokser Teofilo Stevenson wystarczyjest znany w dziedzinie sportu. Osiągnął światową sławę dzięki jego pragnieniu bycia najlepszym wśród najlepszych. Do 9 lat Teofilo Stevenson, którego walki można by nazwać jednym z najbardziej kolorowych w boksie, był zwykłym facetem, który spędzał wolny czas bez większego pożytku. Ale wtedy wszystko się zmieniło. Theophilo Stevenson, którego biografia zostanie wymieniona w artykule, dostał się do szkoły sportowej, w której jego ojciec był zaangażowany od jakiegoś czasu. Tak rozpoczęła się historia słynnego boksera.

Biografia Teofilo Stevenson Lawrence

Boxer urodził się w zwykłej rodzinie robotniczej w PowerPadre (Kuba). Sportowiec znany za zasługi w Igrzyskach Olimpijskich, gdzie zdobył trzy złote medale. Takie wydarzenia ani wcześniej, ani później, nikt inny boks nie zaobserwowano na świecie.

Rodzina Theophila Stevensona

Jego ojciec był imigrantem, który przeprowadził się na Kubę1923 rok. Przez długi czas przerywały mu niestałe zarobki, z których jednym był korepetycje z angielskiego. Mając duże rozmiary, ojciec cieszył się szacunkiem w otoczeniu. Raz został zaproszony do boksu, gdzie spędził siedem walk. Po ostatnim z nich Stephenson senior zrezygnował ze szkolenia. Według niego powodem był wysoki poziom korupcji w sferze sportu. I nie był to przypadek. Brudne interesy były wtedy nieodłącznym elementem klubów sportowych.

Matka Teofilo była tubylcem, urodziła się iktóry dorastał w Powder Padres. Będąc kobietą z charakterem, miała znaczną władzę w rodzinie. Czasami ojciec Teofilo starał się uniknąć z nią starć. Sam sportowiec w młodości przez jakiś czas ukrywał entuzjazm do boksowania, ponieważ matka była przeciwna uprawianiu tego sportu.

Dzieciństwo sportowca

Theophilos Stevenson nie był wyjątkowytalenty w młodości. Będąc leniwym nastolatkiem, po prostu zabił swój czas, dopóki nie dostał 9 lat w sekcji boksu. Sala, w której był zaręczony, była taka sama jak ta, którą odwiedził wcześniej jego ojciec. Ojciec był świadomy pasji syna, ale pomógł mu ukryć to przed matką. Wreszcie, gdy nadszedł czas, zgłosił się na ochotnika, aby poinformować swoją żonę, której żałował, ponieważ była po prostu wściekła. W końcu jednak dałem zielone światło na trening.

Pierwszy trener Teofilo był byłym mistrzemKostki Johna Herrery. W młodym człowieku widział znacznie większy potencjał niż w swoim ojcu. Dlatego zwrócił szczególną uwagę na trening z młodym Stephensonem. I nie były na próżno. Jako nastolatka Teofilo wygrała kilka walk, walcząc z przeciwnikami o lepszej sile, szybkości i latach treningu. Najlepsi bokserzy natknęli się na faceta, który osiągnął takie osiągnięcia tylko dzięki pragnieniu i doświadczonemu mentorowi. I ta kolizja zakończyła się dla nich porażką.

Tak więc doszło do zwycięstwa w zawodach juniorów, gdzie zawodnik wygrał puchar, a następnie poszedł na kursy w Hawanie.

Boks. Theophilo Stevenson

Będąc na treningu w Hawanie, TeofiloSpotkałem się z Andriejem Chervonenko, który specjalnie przybył z Moskwy, aby ulepszyć szkołę boksu na Kubie. W świetle dekretu z 1962 r. Boks był zabronionym zajęciem na wyspie i do przeprowadzenia pojedynku konieczne było uzyskanie odpowiedniego zezwolenia od administracji. Chervonenko zorganizował prawdziwą szkołę boksu ze zrujnowanej przystani kochanków, aby machać rękami.

Z nowym trenerem lekcje boksu z Teofilonowy poziom, który pozwolił mu uczestniczyć w poważniejszych bitwach. Jednak na pierwszym z nich młody bokser zawiódł. Został pokonany przez Gabriela Garcię - słynnego w wadze ciężkiej tamtych czasów. Ale to tylko zachęciło Teofilo, zmuszając go do jeszcze bardziej upartych treningów. A czas spędzony był świadomie. Po porażce bokser wygrał dwa zwycięstwa z rzędu nad Perezem i Carrilo. Ci bojownicy byli pod wieloma względami uważani za najlepszych i liczniejszych Teofilo. Jednak nie przeszkodziło to młodemu, zdolnemu żołnierzowi wysłać ich na ring. Najlepsi bokserzy na świecie - to musieliście iść na ring twarzą w twarz ze sławnym bokserem.

Mistrzostwa Ameryki Środkowej

Zwycięstwo nad Perezem i Carrilo pozwoliło Teofilozająć jego miejsce w reprezentacji Kuby i udać się na mistrzostwa w Ameryce Środkowej. Tam, bokser wygrał jedną bitwę po drugiej, aż został pokonany w finale. Zalecił jednak, by był najlepszym wojownikiem Kuby, gdzie po powrocie Teofilo spotkał się z wyróżnieniem ze strony rodaków. Wracając, zawodnik kontynuował trening. Oprócz Chervonenko Stephenson miał drugiego trenera. Był to Alsides Saggaro - doświadczony kubański bokser.

W ciągłym treningu Teofilo był w stanie dostarczyćwstrząsające szturchnięcie, które stało się jego koroną w serii bitew. Po Mistrzostwach Ameryki Środkowej Teofilo wchodzi na ring w Berlinie, gdzie wystąpił przeciwko niemu Bern Ander. Walka przebiegła szybko i bez znacznych szkód dla kubańskiego sportowca. Łatwo radził sobie z niemieckim wojownikiem, w stosunkowo krótkim czasie, umieszczając go na ringu.

Olimpiada w Monachium

Kiedy Teofilo skończył 20 lat, on i jegozespół wyjechał do Monachium, gdzie odbywała się Olimpiada. Pierwsza bitwa spadła do Kubańczyka z Polakiem Denderys i nie zajęła ani minuty. Układając wroga na łopatkach, Teofilo przeszedł do następnego etapu. Okazało się to znacznie bardziej skomplikowane. Ta walka była najbardziej pamiętna w historii boksera, ponieważ musiał pokazać przez trzy rundy, do czego był zdolny. Jego przeciwnik - amerykański Dwayne Bobik - badał kubańską obronę, jak tylko mógł. Ale w trzeciej rundzie Teofilo zaczął dosłownie niosąc wroga wokół ringu. Po trzecim upadku Amerykanina na linach sędziowie ogłosili zwycięzcę Theophilusem.

W półfinałowej walce z kubańskim bokseremopuścił niemiecki Peter Hassing. Bitwa zakończyła się bardzo szybko na korzyść Teofilo. Ostatnia bitwa była najkrótsza w całej olimpiadzie w Monachium. Po prostu nie doszło, ponieważ przeciwnik Teofilo nie mógł wejść na ring z powodu urazu.

Reprezentacja Kuby nigdy nie wróciła do domutyle nagród na raz. To były trzy złote medale i jeden srebrny medal. Był też brązowy medal. Bokserzy Kuby zasłużenie zasługiwali na szacunek dla siebie jako zawodowych bojowników i nie byli traktowani z większą pogardą, jak to było wcześniej.

Zwycięstwo w Pucharze Świata i odmowa walki z Muhammadem Ali

W 1974 Stevenson ponownie otrzymał złoto, poże medal został mu wręczony już na Igrzyskach Olimpijskich, odbywających się w Montrealu. W 1976 roku Stevenson otrzymał trzy złote medale, więc nie jest zaskoczeniem, że zaproponowano mu kontrakt na walkę z Muhammadem Alim. Teofilo odrzucił ofertę, pomimo faktu, że w przypadku straty, otrzymuje pięć milionów dolarów. Co obiecał? Jednak kubański żołnierz twierdził, że ważne jest, aby szanował ludność Kuby bardziej niż pieniądze.

Igrzyska Olimpijskie w Moskwie

W 1980 roku Stevenson wyjechał do MoskwyIgrzyska Olimpijskie, w których pokonuje swoich przeciwników. To już trzecia olimpiada, z której wyszedł zwycięzca. Ta płyta od dwudziestu lat, nikt nie był w stanie pokonać, dopóki nie został powtórzony przez Felixa Savona, który jest również rodowitym Kubą.

Możliwość udziału w Czwartej Olimpiadzie

Bliżej olimpiady, która miała się odbyć wLos Angeles, Kubańczyk ciężko trenował. Byłaby to czwarta olimpiada, na której mógłby wygrać, ale nie mógł się do niej dostać. Powód był kolejną manifestacją zimnej wojny, która została przeprowadzona między ZSRR i USA. Związek Radziecki zbojkotował zaproszenie do wzięcia udziału w grach odbywających się w Stanach Zjednoczonych. Będąc lojalnym sojusznikiem ZSRR, Kuba poszła w jego ślady i odmówiła udziału.

Theophilos miał szansę wygrać, ponieważZwycięzcą finału został Bigs - były kubański przeciwnik, pokonany. Wielu analityków sportowych nie miało wątpliwości, że Stevenson wygra ponownie w tej walce.

Opuszczając pudełko

1988 jest znany z następnegoIgrzyska olimpijskie, ale Kuba, ulegając wpływowi ZSRR, ponownie ogłosiła bojkot organizatorów. Ale tym razem Teofilo nawet nie próbował się z nią dogadać. W tym roku znany jest bokser jako rok, w którym zrezygnował ze sportu.

Przez całą swoją długą karierę Stevenson przetrwałPokonaj tylko 22 razy. A to z jego 302 pojedynków. Nikt nie zdołał dwukrotnie pokonać Kubańczyków, z wyjątkiem Igora Wyszockiego. Ale nie możemy powiedzieć, że łatwo dał się rosyjskiemu sportowcowi. Jego wizerunek wprowadzał w błąd przeciwników, ponieważ Teofilo nie miał poważnych wymiarów typowych dla ówczesnych bokserów. Jednak stało się to fatalnym błędem wielu. Główną cechą kubańskiego boksera jest siła woli i pragnienie zwycięstwa, które rozwijał w sobie z każdą minutą spędzoną na ringu.

W 2012 roku dowiedział się o śmierci boksera. W tym czasie Teofilo miał 60 lat.

</ p>>