Analiza "Biednej Lisy" N. Karamzina.
W 1792 r. Po raz pierwszy w "Dzienniku moskiewskim"opublikowali historię Nikołaja Karamzina "Biedna Liza". Ta praca wywołała wiele pozytywnych emocji u współczesnych pisarzy, młodzież z entuzjazmem ją przyjęła. Ludzie specjalnie szukali miejsc opisanych w książce i znaleźli je, kochające pary przechadzające się obok klasztoru Simonov, a staw wspomniany przez autora, w którym utonęła główna bohaterka, został przemianowany na "staw Lizin".
Niespójność opowieści o rzeczywistości
"Biedna Liza" (analiza historii została dokonana w epocerealizm) jest uderzający, ponieważ wszystkie postacie mówią tym samym językiem. W rzeczywistości nie mogło tak być, ponieważ autor i szlachcic Erast należą do społeczeństwa o świeckim wychowaniu i rozmawiają odpowiednio, ale Lisa i jej matka należą do zwykłych ludzi, którzy nie rozumieją wzniosłych fraz. Ale pisarz postawił sobie za cel nie pokazywanie prawdziwego życia, ale piękne opisanie tragicznej historii miłosnej dwojga ludzi, aby uzyskać współczucie od czytelników.
Obalenie poglądów Jeana Jacquesa Rousseau
Po spotkaniu z Lisą Erast postanawia się poddaćczyste przyjemności i zapomnij o konwencjach. Według pomysłów Rousseau szlachcic powinien znaleźć szczęście w ramionach zwykłej wieśniaczki, ale w życiu wszystko jest o wiele bardziej skomplikowane niż w powieściach. Analiza "Biednej Lisy" Karamzina pokazuje, że Erast nigdy nie mógł zniszczyć ściany posiadłości. Miłość dwóch nierównych społecznie ludzi nie wydaje się już czysta, z czasem uczucia młodego mężczyzny stają się zimne.
Współczucie dla bohaterów
Analiza "Biedna Lisa" Karamzin mówi o tymautor całkowicie zakwestionował wyroki Rousseau, bliskość natury nie pomogła bohaterowi przetrwać prób, których doznała i nie zrehabilitowała głównego bohatera.
</ p>>