Igor Kostolevsky: filmografia romantycznego, przystojnego mężczyzny

To jest jego bohater - aktor Igor Wołoszyn, podsumowałfikcyjne małżeństwo, aby wziąć pielęgniarkę z malarii z Taszkentu. To jest jego bohater - Yura, oszukał głowę młodego nauczyciela z Werchnijarska, a kiedy zdał sobie sprawę, że traci dziewczynę, czas już nieodwracalnie zniknął. To jest jego bohater - tenisista Tony Vendis, obawiając się, że jego bogata żona woli go od kochanka, zatrudnił kolegę z klasy, by zabił kobietę. To jego bohater - syn Towarzysza Miloserdova. Tak, to on, Igor Matveyevich Kostolevsky. Filmografia tego aktora kina radzieckiego i rosyjskiego reprezentuje szeroki zakres charakterystycznych postaci.

Lata dzieciństwa

Urodził się przyszły Ludowy Artysta Rosji10 września 1948 r. W Moskwie. Rodzina była zamożna i nie miała nic wspólnego ze sztuką. Papież Igor Kostolevsky był szefem "Exportless".

Mały Igor często chuligany. W wywiadzie aktor prawie nic o tym nie mówi, a dziennikarze nie mogą uwierzyć, że dziecko dorastające w tak inteligentnej rodzinie może być źródłem ogromnej liczby problemów dla swoich rodziców. Zepsuł rysunki swojego brata ze względu na zwykły żart. Również w szkole nie wszystko się udało. Kiedyś zdarzało się, że Igor został wyrzucony z klasy za sztuczki, które szalenie rozgniewały nauczycieli.

"Cześć, MAT, oto jestem"

Rodzice marzyli, że Igor Kostolevsky(jego filmografia prowokuje szczerą zazdrość wielu aktorów) otrzyma poważny zawód, który później pomoże ich synowi osiedlić się w wielkim świecie. Młody człowiek idzie do Moskiewskiego Instytutu Inżynierii Cywilnej, ale to nie sprawia mu wiele przyjemności. Dlatego, po kilku latach cierpienia, bierze dokumenty.

Kiedyś jego dziewczyna porównała go z Yeseninem istarał się przekazać mu pomysł, że jego elegancki wygląd po prostu prosi o ekran. Chcąc zaimponować wybranemu, przyszły aktor Kostolevsky, którego filmografia wciąż jest uzupełniana nowymi utworami, wchodzi do School-Studio Moskiewskiego Teatru Artystycznego. Egzaminy były dla niego niezwykle ekscytujące, ponieważ nie miał żadnego doświadczenia aktorskiego, a on nauczył się tylko jednej kompozycji, którą przeczytał jednym tchem. Poproszono go o przybycie za rok. Kostolevsky, którego filmografia wkrótce miała być wypełniona, postanowił udać się do GITIS, którą mu udało.

Rodzice tego aktu jego syna nie od razu się nauczyli, ale nie byli w stanie poprawić sytuacji i poradzić sobie z potomstwem samowolnym.

Kostolevsky był jednym z najlepszych absolwentówGITIS, i to było oczekiwane w wielu teatrach stolicy. Aktor wybrał Teatr Akademicki im. Mayakowskiego (hudruk - Andrei Goncharov). Młody buntownik nie był przyzwyczajony do płaczu reżysera i grał na początku mocno. Ale później wszystko się poprawiło. Po raz pierwszy na scenie wyglądał na nieco zmęczonego. Później, przyzwyczajając się do panujących tu tradycji i zasad, nawet skarżyli się na małą liczbę ról.

W przeciwieństwie do kinematografii, gdzieKostolevsky, którego filmografia jest oszałamiająco wielopłaszczyznowa, grał romantycznych przystojnych bohaterów, w teatrze oferowano mu ostre role. Nadal ze szczególnym ciepłem wspomina swoją pracę w spektaklu dyplomowym "Dzika kobieta" (rola była poważna, wiek).

Ciężkie lata pierestrojki doprowadziły do ​​tego, żeKostylewski podpisał kontrakt z teatrem w Norwegii, w którym dostał rolę, o której marzył od dawna - Biuletyn w Orestei. Kilka lat później znów grał w tę grę, ale inną rolę - Apollo, który był również dla niego dobre.

Jadąc do trupy Teatru Majakowskiego, IgorMatwiejkiewicz stał się jednym z czołowych aktorów. Brał udział w 12 spektaklach rocznie (dla artysty jest to więcej niż sukces). A publiczność mogła cieszyć się jego utalentowaną zabawą.

Życie w kinie

Debiutancka rola w przemyśle filmowym w Kostolevskywydarzyło się w dramacie rodzinnym "Rodzina jako rodzina". Nieco później w jego twórczej biografii pojawiła się praca nad filmem "The Captivating Happiness Star", która dała mu rolę romantycznego bohatera. Kolejnym przełomem w kinie jest rola Mariny Mirou w "Bezimiennej Gwiazdzie". Później pojawiły się słynne "Teheran-43", "Veseny call", "Legalne małżeństwo", "Wejście do labiryntu", "Kwadrat", "Czas szczęścia". W każdym projekcie był wyjątkowy i utalentowany Kostolevsky Igor Matveyevich. Filmografia aktora bardzo szybko wypełniła się rolami, dzięki którym publiczność nauczyła się empatyzować i kochać, dbać i być prawdą.

Aktor zagrał na zdjęciach gatunku detektywistycznego,który był urzeczony w dzieciństwie. Do roli bohatera-romansu dodano negatywne postacie. Wpłynęło to pozytywnie na liczbę jego ról w kinie.

Dwie miłości Igora Kostolevskiego

Igor Matveyevich nie uważa tego za konieczneosoby postronne w jego życiu osobistym. Dlatego pomimo tego, że fani starają się dowiedzieć o nim choć trochę informacji, starannie zachowuje spokój swojej rodziny.

Z pierwszą żoną (aktorką Eleną Romanową)Igor Kostolevsky żył przez dwadzieścia lat. Mieli wspaniałego syna, który miał już trzydzieści lat. Znajomość z przyszłą żoną miała miejsce na planie starego dobrego filmu "Leave at Your Own Account", w którym grali pana młodego i pannę młodą. Ich związek rozwijał się bardzo szybko. Podczas strzelaniny młodzi ludzie wyglądali jak papużki - niezniszczalni.

Po zakończeniu pracy nad filmem oniżonaty, wkrótce urodził się syn. Kostolevsky stale dbał o swoją rodzinę. Kiedy mój syn dorósł trochę, moja żona wróciła do teatru do pracy. Często grali w niektórych przedstawieniach. Wydawało się, że idylla będzie wieczna.

Ale w życiu aktora pojawiła się kolejna kobieta - Francuzka Consuelo de Aviland. Spotkali się w Norwegii, gdzie byli partnerami w spektaklu "Oresteia". Aktor Igor Kostolevsky, filmografia który w tym czasie był aogromna lista, a potem wciąż była żoną Eleny. Po rozwodzie założył nową rodzinę z Consuelo. Jak mówi sam Igor Matveyevich, od tego dnia jego życie wypełniło się nowym znaczeniem. Małżonkowie opuszczają tylko chwilę, gdy Consuelo jedzie do Francji, aby odwiedzić swoją matkę. Miłośnicy chcą być razem 24 godziny na dobę. Znajomi Kostolevskiego mówią, że dopiero teraz jest naprawdę szczęśliwy, ponieważ jego druga żona nie kocha siebie, ale swoją.

</ p>>